θαλαττικός

θαλαττικός, -ή, -όν (Α)

θαλάσσιος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θάλαττα, αττ. τ. τού θάλασσα + κατάλ. -ικός, πρβλ. παιδ-ικός, ψυχ-ικός].